Eric Rietkerk staat voor de belangen van kindcentra én het noorden

Doen wat goed is voor het kind. Dat is het credo van CKC Drenthe, de organisatie voor onderwijs en opvang waar Eric Rietkerk bestuurder is. En dat is ook waar hij zich als nieuw bestuurslid van de VvOB hard voor wil maken: voor het kind, voor het onderwijs. En ja, daar horen professionele bestuurders bij.

Een jaar of 16 is Eric Rietkerk (57) onderwijsbestuurder. Daarvoor was hij werkzaam in het basisonderwijs, het speciaal voortgezet onderwijs, als manager en als adviseur bij BMC. “Wat ik mooi vind aan het onderwijsbestuur is om vanuit de eindverantwoordelijkheid samen met directie, leerkrachten, onderwijsondersteuners en pedagogisch medewerkers ervoor te zorgen dat we dát doen wat goed is voor kinderen. Want daar draait het voor iedereen om: doen wat goed is voor kinderen. Om dat voor elkaar te krijgen kom je complexe puzzels tegen. Ik vind het leuk om die op te lossen.”

Bijzonder aan zijn huidige bestuur, CKC Drenthe, is dat het zorg draagt voor 30 kindcentra. “Wij gaan niet alleen over het onderwijs maar ook over de opvang. Die doorgaande lijn van 0 tot 13 geeft een heel mooi palet. In de aansluiting van de peuters naar de kleuters zijn wij van grote betekenis.”

Rolzuiverheid
De belangen van de kindcentra zal hij in de VvOB behartigen, maar dat is niet zijn hoofdreden om in het bestuur van VvOB zitting te nemen. “Ik vind het belangrijk dat er een club is waar de belangen van bestuurders behartigd worden. Dat is hard nodig, zoals bij de discussie over de rol van de raad van toezicht (zie elders in deze nieuwsbrief). Daar kan ik mij over opwinden.”

De raad van toezicht heeft een smalle werkgeversrol, vervolgt Eric. “Dat is statutair vastgelegd. Ze mogen meedenken maar zich niet bemoeien met de uitvoering door het college van bestuur. Die rolzuiverheid is van essentieel belang. Verbreding van de raad van toezicht over bestuurlijke inhoud is absoluut fout. Als toezichthouders zich met het onderwijs en opvang bestuur willen bemoeien moeten ze bestuurder worden.”

Goed doen
Naast deze belangenbehartiging hoopt Eric via de VvOB het vak meer inhoud te kunnen geven. “Ik ben iemand die heel veel rollen heeft gehad, en voor al die onderwijsrollen – ook die van bestuurder – geldt dat je moet doen wat goed is voor de kinderen.” Dat moet je soms niet ingewikkelder maken dan het is. Waarmee hij bedoelt dat je daarvoor best buiten de lijntjes mag kleuren. “Als het voor een kind van 2,5 beter is om op die leeftijd in te stromen in groep 1, dan doen wij dat. Want wij doen wat goed is voor het kind. We zien dan later wel wat de consequenties zijn.”

En zo heeft CKC ook een school voor Oekraïense kinderen gemaakt waar een derde van de lessen in het Oekraïens is, eendere van de lessen in het Engels en een derde van de lessen in het Nederlands. “Die school groeit als kool met inmiddels meer dan 60 kinderen. Omdat er een grote behoefte aan is. Dat doen wij dan ‘gewoon’. We gaan niet pas aan de slag als alle handtekeningen zijn gezet.”

Noorden
Sowieso kun je dan in het noorden van het land soms lang wachten: dat gebied wordt volgens Eric stelselmatig achtergesteld in Nederland. “Ook daarvoor ga ik mij binnen de VvOB hard maken: het belang van het noorden. Het noorden wordt namelijk structureel vergeten. Dat terwijl de kansenongelijkheid in het noorden bovengemiddeld is.” De oplossing volgens Eric is regionaal differentiëren. “Ik heb overal in Nederland gewerkt en weet waar ik het over heb. Het is onzin om aan alle kinderen in Nederland hetzelfde te vragen. Een kind in Noord-Groningen heeft heel andere dingen nodig dan een kind in Amsterdam. Ook hiervoor geldt dat we dat gewoon moeten gaan doen. Omdat we moeten doen wat goed is voor kinderen.”