“Inclusief onderwijs organiseren legde de basis voor mijn bestuurswerk”

Vanuit haar rol als directeur/bestuurder van het samenwerkingsverband Noord-Kennemerland maakt Barbara Gubbels sinds kort onderdeel uit van het bestuur van de VvOB. Met dertig jaar ervaring in het onderwijs, van basisschool tot voortgezet speciaal onderwijs, brengt ze een schat aan praktijkervaring mee naar de bestuurstafel.

“Jongeren versterken doen we door de hele context te versterken,” zei ze ooit, “dus ook de professionals op de scholen en de ouders. Dat is waar ik voor sta.” Een uitspraak die haar tekent als onderwijsprofessional: “Een jongere komt pas tot leren als de omgeving klopt. Daarvoor moeten wij met de jongeren én met de ouders iets gaan veranderen. De meeste jongeren redden zich prima, maar er is altijd een groep die je moet blijven ondersteunen. En maatschappelijk gezien nu nog wel meer dan ooit.”

Uit ervaring weet ze hoe kwetsbaar het systeem kan zijn. “Als ouders loslaten, wordt een jongere uit huis geplaatst. Als een school loslaat, kan een jongere niet meer naar school. Als een gemeente geen zorg wil verlenen, dan heeft een jongere geen zorg, geen school en geen ouders. Dan krijg je een domino-effect. Daarom is het zo belangrijk om die boel bij elkaar te brengen en te houden.”

Meepraten op verschillende niveaus

In april viert Barbara haar dertigjarig jubileum in het onderwijs. “Ik heb een groot deel van mijn loopbaan op scholen gewerkt. Eerst in het basisonderwijs, daarna in het voortgezet onderwijs en vervolgens in het voortgezet speciaal onderwijs. Altijd met de portefeuille zorg en passend onderwijs. Leerlingen die extra aandacht nodig hadden kwamen bij mij terecht.”
Ze gelooft sterk in maatwerk en durft buiten de kaders te denken. “We kijken vaak naar jongeren alsof er iets mis is. Maar waarom? Ze kunnen ook gewoon zijn zoals ze zijn. Laten wij ons onderwijssysteem daarop aanpassen. En ja, daar is soms lef voor nodig.”

Tijdens haar periode in het VSO leerde ze het meest. “Daar heb ik gezien hoe je inclusief onderwijs met elkaar kunt organiseren. Dat heeft de basis gelegd voor mijn bestuurswerk. Eerst in Almere en Lelystad, nu in Alkmaar bij SWV VO Noord-Kennemerland. Door al die rollen, van leerkracht tot bestuurder, heb ik veel inzicht gekregen. Als ik bij het ministerie aan tafel zit, kan ik op verschillende niveaus meepraten. Dat is mijn kracht.”

Erkenning voor bestuurders van samenwerkingsverbanden

Opvallend genoeg kende ze de VvOB aanvankelijk niet. “Ik ben al dertig jaar lid van de AOB. Van de VvOB had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord. Totdat er vanuit ONSwv iemand werd gevraagd om de verbinding uit te breiden. Zo ben ik lid geworden en heb ik mijn sollicitatiebrief gestuurd. Het gesprek met Jan Jacob en René in Den Haag voelde meteen goed. Het was alsof we elkaar al kenden.”
Haar motivatie is duidelijk: erkenning voor bestuurders van samenwerkingsverbanden. “Wij hebben nog geen cao en geen regeling. Ik vind het belangrijk dat die er komt. Dat we gezien worden als onderwijsinstelling. Er gebeurt namelijk heel veel. VvOB komt op voor bestuurders en is daar goed in. Dat sprak me aan.”

Ze ziet de VvOB als een groeiende vereniging met veel potentie. “Samenwerken, kennisdelen, bruggen bouwen tussen besturen, dat maakt ons sterker. En waarom niet breder? PO, VO, VSO, MBO en misschien zelfs HBO. Dan heb je een geweldige groep bij elkaar.”
Net nieuw binnen de club ziet ze al kansen en uitdagingen. “Kansen liggen in elkaar ontmoeten, kennis uitwisselen, bij elkaar in de keuken kijken. Ook de cao-onderhandelingen en politieke lobby zijn belangrijk. Uitdagingen zie ik in de accreditatie. Dat is nieuw, veel werk en nog spannend, maar kan wel helpen om een bepaald niveau na te streven.”

Actief aan de slag

Binnen de VvOB gaat Barbara zich vooral richten op de portefeuille regeling en cao. “We krijgen hopelijk een eigen systematiek voor salarisschalen van samenwerkingsverbandbestuurders. Nu zit de één in een PO-schaal, de ander in een VO-schaal, of wordt nog betaald als directeur. Straks is het voor iedereen gelijk.”

Daarnaast houdt ze zich bezig met het profiel bestuurder SWV in afstemming met de accreditatie. “Het profiel van de samenwerkingsverbandbestuurder wordt steeds opnieuw aangescherpt. Ik ga in gesprek met de VO-raad en VTOI om te kijken of we via een andere route toch afspraken kunnen maken.”
Ze hoopt ook een rol te spelen in de ledenbetrokkenheid. “Ik verwacht dat leden actief deelnemen aan de ALV en aangeven wat ze nodig hebben. Wat ze van mij mogen verwachten is dat ik altijd vanuit onderwijsregio’s werk en de verbinding maak met andere regio’s. Zo bouwen we samen een landelijk netwerk.”