Accreditatie in de praktijk: ‘Wederzijds begrip en betere resultaten’

Komend jaar gaat het accreditatiesysteem voor onderwijsbestuurders van start. We richten dit in naar voorbeeld van het accreditatiesysteem voor zorgbestuurders. Aukje Reinders, bestuurder van zorgorganisatie Coloriet, was een van de eersten in haar sector die zich liet accrediteren. Tijdens de ledenvergadering op 26 maart 2021 deelde ze open en eerlijk wat dat haar heeft opgeleverd en wat haar tegenviel. Aukje Reinders: “Het heeft mij en mijn stakeholders vooral dichter bij elkaar gebracht.”

Toen in 2017 de accreditatie bij Aukje Reinders op haar pad kwam, greep ze die kans met beide handen aan. “Ik vind het belangrijk dat verpleegkundigen naast bevoegd, ook bekwaam zijn. Hoe mooi is het, dat ik door het accreditatietraject ook mijn eigen reflecterend vermogen kon laten zien.” Ze besloot het traject op haar eigen manier te doorlopen. “Niet vinken, maar vonken. Ik geloof niet in een lijst met vinkjes afwerken. Het gaat om het professionaliseren van je houding, je softskills.” Daarom besloot ze bijvoorbeeld alle zeven personen die ze leidinggeeft te interviewen, in plaats van de verplichte twee. En álle leden van de raad van toezicht.

Wederzijds begrip

Dat betekende met iedereen 1,5 uur in gesprek. “De vraag die ik stelde was niet zozeer: doe ik alles goed? Maar meer: hóe doe ik dingen, hoe kom ik over en hoe heb ik geacteerd in een proces van a naar b. Het heeft me ontzettend waardevolle gesprekken opgeleverd.” Ook pijnpunten werden openlijk besproken. “Door diepgaande gesprekken met de raad van toezicht naar aanleiding van de accreditatie kwamen we dichter tot elkaar. Er kwam duidelijk naar voren waar ik moeite mee had. Het zorgde voor erkenning en herkenning en daardoor voor wederzijds begrip.”

Betere resultaten

Aukje Reinders hield goed in het oog voor wie ze het traject uiteindelijk doorliep. “Wat het mij vooral heeft gebracht is het versterken van elkaars kwaliteiten, die van mij en van de mensen met wie je praat. De leden van de raad van toezicht, de mensen aan wie je leidinggeeft, maar ook de medezeggenschap en externe stakeholders. Het levert betere resultaten op en dat is waar we het voor doen: voor de best mogelijk zorg voor onze cliënten.”

Niet alleen maar leuk

Was het dan alleen maar leuk? Aukje Reinders: “Nee, soms was het ook ingewikkeld. Met name het eindgesprek dat ik had in Zeist had vond ik minder fijn. Ik merkte -wellicht ook door de ‘generatiekloof’ met degenen met wie ik dat gesprek had- een verschil in inzicht. Zij keken vooral naar wat de raad van toezicht over mij zei. Ik vind het juist belangrijk om breder en naar beide kanten te kijken. Dus ook naar wat een cliëntenraadslid vindt, gecombineerd met wat een lid van de raad van toezicht vindt. Toch bracht ook dit weer mooie zelfreflectie met elkaar tot stand.”

Vragen en complimenten tijdens ALV

Tijdens de ALV gaven diverse VvOB-leden hun complimenten door aan Aukje Reinders over haar openheid. Er werd ook aan aantal vragen gesteld. Onder andere de actuele vraag: ‘Is er een directe relatie met beroepsregisteraccreditatie en het imago van bestuurders?’ Aukje: “Het helpt naar mijn idee het bestuurdersvak. Als jij je open en transparant durft te verantwoorden voor je handelen, dan kan het niet anders dan een positieve invloed hebben op je imago.” Ook werd Aukje gevraagd naar het verschil tussen accreditatie en 360 graden feedback. “Niet iedere bestuurder werkt in de eigen organisatie met 360 graden feedback. De accreditatie is uniform en is daarmee ook een vorm van ‘benchmarken’. Daarnaast merk ik dat door de accreditatie, meerdere raden van bestuur en raden van toezicht zijn overgegaan op de 360 graden feedback als instrument tijdens de jaarlijkse remuneratiegesprekken. Een mooie bijvangst.”

‘Wanneer is het resultaat van de accreditatie 'goed genoeg' en wie bepaalt dat? En hoe kan daarover verantwoording afgelegd worden, bijvoorbeeld aan de politiek?’, vraagt een ALV-deelnemer zich af. Aukje: ”Daar zijn geen heldere criteria vooraf aan te geven, het is het totaalpakket en de bevindingen van de toetsers; dit blijft deels subjectief. De verantwoording naar de maatschappij is dat een geaccrediteerde bestuurder laat zien dat hij/zij leerbaar wil zijn, maar het zegt niets over de daadwerkelijke prestaties en resultaten. Een goede scheidslijn wat mij betreft: dat is en blijft voorbehouden aan de raad van toezicht.”

Met de vraag: ‘Heeft het traject je geholpen in volgende stappen van je ontwikkeling?’ sluit Aukje Reinders haar presentatie af. “Zeker. Een vraag die naar voren kwam binnen mijn persoonlijk ontwikkelingsplan was: ‘Waarom zit je zoveel relaxter in een hr- en finance dossier dan in een inspectiedossier?’ De gesprekken met alle stakeholders hebben echt geholpen om daarin begrip, erkenning en herkenning te krijgen. Daardoor kan ik hier nu beter mee omgaan en ben ik in staat om ook een stukje relaxedheid in de organisatie te brengen.”